1-6-07
Καθημερινά παρατηρώ τη θάλασσα, στο δρόμο προς το γραφείο. Πλειονέκτημα για έναν νησιώτη, μειονέκτημα για κάποιον που καταπίνει χιλιόμετρα προκειμένου να φτάσει κάπου ώστε να μπορέσει να δει τη μαγεία της. Μόνο διακρίνοντάς την για πολύ ώρα καταλαβαίνεις την απεραντοσύνη και τη δύναμή της.
Στον τόπο μου χιλιάδες είναι ναυτικοί. Άνθρωποι που βλέπωντας το νερό, γυρίζουν την πλάτη τους απ' την άλλη έχοντας βαρεθεί να ακούν το ήχο κύμματος, να βλέπουν το απέραντο μπλε ή να μυρίζουν ιώδιο. Είναι η πρώτη, δεύτερη και τρίτη γυναίκα τους. Είναι το πρώτο πράγμα που βλέπουν όταν ξημερώνει και το τελευταίο πριν κοιμηθούν όταν είναι μπαρκαρισμένοι. Δεδομένη λοιπόν η όποια αγανάκτιση ή αποστροφή.
Κι όμως. Για όλους εμάς που παρακολουθούμε από διαφορετική σκοπια, η θάλασσα κρύβει τεράστιες απαντήσεις. Δίνει δύναμη, κουράγιο και πολλές φορές, κοιτώντας την για ώρα προσφέρει λύσεις, προτείνει ιδέες, καθαρίζει το μυαλό και οργανώνει τη σκέψη.
Η θάλασσα είναι μια αέναη εναλλαγή. Κάθε κύμα και μια καινούργια αρχή.
Απλά κοιτώντας της για ώρα με έχει βγάλει απο αρκετά αδιέξοδα, έχει συνεισφέρει με τον τρόπο της.
Αν τύχει και βρεθειτε κοντά της, μην την προσπεράσετε. Σταθείτε. Σκεφτείτε μόνο πόσοι άλλοι μπορούν να την κοιτούν την ίδια στιγμή θαυμάζοντας ή περιμένωντας απαντήσεις. Η θάλασσα θα σας το ανταποδώσει...